Door : Callie Steijaert
Zoals al ruim 20 jaren het geval is vindt er, afhankelijk van de datum wanneer carnaval plaats vindt, een ongedwongen gesprek plaats (we noemen het beslist geen zakelijk interview) met de (optocht)- prins van De Bokkeriejesj van Groeët Ghen Heij anno 1898. Dit jaar 2018 betreft het de bijna 22 jarige Joris Vlek (geboren 15/8-1996)wonende bij zijn ouders op de Ganzeweide. Onder veel enthousiasme werd hij immers op de eerste zondag van afgelopen januari, t.w. op 7 januari uitgeroepen, geïnstalleerd en geproclameerd als nieuwe prins op Ghen Heij. Vanzelfsprekend toog de schrijver dezer naar de prinselijke residentie op de Ganzeweide, ondanks de op dat moment minder gunstige weersomstandigheden. De aanblik van zijn prachtig versierde residentie (een schitterend staaltje van buurt bouwgroep Ganzeweide) deed de slechte weersomstandigheden gauw vergeten.
Vader Han Vlek maakte open en vervolgens vond een welkom plaats van prins Joris (vanzelfsprekend nog in burgerkleding) en door moeder Vlek. Maar ook de huishond wilde uiteraard met een kort snuffelgebaar weten wie de bezoeker wel was. Helaas moest vader Han weg omdat er een afspraak stond in het Cultuurhuis Heerlen waar o.m. de liederen van Heerlenaar Wiel Knipa vertolkt werden. Maar zijn afwezigheid was geen reden om een leuk gesprek met Joris te voeren en af en toe ook aangevuld door moeder Vlek. Dat zij oorspronkelijk geen Limburgse is mocht niet deren, want we kwamen er achter dat moeder Vlek samen met echtgenoot Han geheel achter Joris stond en staat met betrekking tot zijn prinsschap. Dat daar vooraf enige behoudendheid aangaande de studie van Joris was kan als terecht omschreven worden.
Laat Joris nu juist op de dag van dit gesprek zijn laatste tentamenpunten ontvangen hebben en jawel hoor een 8.7 voor bedrijfsadministratie. Wat wil je nog meer. Voor Joris en ouders een grote genoegdoening en liet Joris blij weten: ‘ik heb nu tot na carnaval vakantie”. Dus Bokkeriejesj jullie hoeven zich dus niet zenuwachtig te maken dat Joris door zijn studie of studiedagdeel verstek moet laten gaan. Bovendien is het een geruststelling dat Joris, de ongetwijfeld komende zware dagen tot Aswoensdag, enige studiebesognes van welke aard dan ook een hinderpaal zou zijn. Nu kan hij zich dus volop in het “vastelaovends”-gedruis storten.
Het gevoerde gesprek leerde dat de Bokkeriejesj vader Han het eerste hadden gevraagd of zoon Joris evt. prins zou willen worden. Han Vlek ging uiteraard hierover eerst in “conclaaf” met zijn echtgenote om natuurlijk de voor- en nadelen te bespreken. Toen zij het er over eens waren en een eer vonden dat Joris, na familielid ex-prins DirkJan, binnen de grote familie Vlek ook de scepter zou mogen zwaaien in Groeet Ghen Heij werd de prinsencommissie van de Bokkeriejesj ingelicht en moest uiteraard een “list” bedacht worden. Joris werd, nietsvermoedend, gevraagd om vader Han behulpzaam te zijn om elders een radiator op te hangen. Zo geschiedde het maar toen ze op de plek kwamen waar zogenaamd de radiator opgehangen moest worden zat ook de prinsencommissie. Toen wist Joris hoe laat het was.
Zoals iedere kandidaat-prins kreeg ook Joris 48 uur de tijd. Maar bij zich zelf wist hij toen al dat hij prins zou worden, hoewel hij eigenlijk verwacht had dat hij pas op zijn 25e levensjaar gevraagd zou worden. Nog voor de 48 uur voorbij was belde hij opperbok Pierre Frolichs om ja te zeggen. Opluchting bij de prinsencommissie natuurlijk. Al gauw werd het gebruikelijke contract getekend en aanmeten van het rokkostuum, foto’s maken etc. Ook liet hij zich vaker zien bij zijn fanfare St. Joseph en Cafe Bolle en De Bok om evt. een onvermijdelijke geruchtenstroom aan te horen. Grootste moeilijkheidsgraad is immers de geheimhouding.
De proclamatie dag zelf was hij de zenuwen wel de baas. Toen de tijd daar was dat hij vermomd het podium betrad zag hij wel dat zijn oom DirkJan, die van niets wist heel zenuwachtig was. Op dat moment dacht hij: “oompje je moest maar eens weten wat je dadelijk te wachten staat”. Dat gebeurde dan ook voor oompje en het vloeien van zijn tranen van ongeloof en toch gelukzaligheid. De proclamatieavond werd, dank zij alle plichtplegingen en een enthousiast publiek een gebeurtenis om nooit te vergeten. Schitterend toch voor een jongeman van bijna 22 jaar. Dit was voor Joris ook het geval in alle daarna zijnde activiteiten van receptie tot afleggen/bijwonen etc. van het carnavalsgebeuren. Vergeten mag zeker niet worden dat Joris samen met trotse opa Rien in Heerlerheide zijn posters rondbracht. Maar zijn vrienden hadden hem ook te pakken door op markplaats een advertentie te plaatsen van gratis parkieten af te halen, terwijl hij helemaal geen parkieten heeft. Maar dat heeft hij via telefoontjes dan ook geweten, evenals de stiekeme uitdossing van zijn kamer op de dag dat hij prins werd.
Tenslotte geeft Joris voor de komende drie dolle dagen aan dat iedereen moet komen vieren met goede zin en er samen een gezellig feest van maken. Kortom het was een meer als ongedwongen gesprek, waarvoor dank Joris.
